In memoriam Hajo Meyer
24-08-2014 12:12
In memoriam
Hans Joachim Meyer, geboren 1924, is overleden. Het simplistische label ‘anti-zionist’ doet de opvattingen van Hajo Meyer geen recht.
Hajo verdroeg op grond van aanleg, opvoeding en persoonlijke evaring niet het kleineren en buitensluiten van anderen. Voor hem had het zionisme lang geleden het karakter van emancipatiebeweging voor joden verloren en zich ontwikkeld tot een ideologie die onderdrukking en uitsluiting juist rechtvaardigt, en die dat in het Midden-Oosten tegenover de Palestijnen daadwerkelijk en steeds extremer in praktijk brengt.
Hij beschouwde het zionisme daarom als het diepste verraad aan het Jodendom, waar hij zich de erfgenaam van voelde: een 19e eeuws verlichte, humanistische en inclusieve bejegening van mens en wereld. De staat Israël, als primaire beheerder, vertolker en uitvoerder van het hedendaags zionisme kon daarom, mild uitgedrukt, geen genade in zijn ogen vinden. Hij had daarbij weinig oog en minder nog geduld, voor de ook in het zionisme aanwezige tragische kant: de welhaast onontkoombare scheefgroei-door-succes van een beweging, die van oorsprong was voortgekomen uit emancipatoire motieven, maar juist door haar welslagen, tegenover derden verkeerde in haar tegendeel. Voor hem was van absolute strekking het woord uit Exodus (Statenvertaling): "Gij zult ook den vreemdeling geen overlast doen, noch hem onderdrukken; want gij zijt [zelf] vreemdelingen geweest in Egypteland."
Hij beschouwde de politiek van de staat Israël tegenover de Palestijnen als het dagelijks met de voeten treden van dit gebod. Dat maakte, zo klein als hij was van postuur, - hij sprak over zichzelf als ‘Hajo met de korte beentjes’, met zelfspot, maar ook met dankbaarheid, want hij meende dat zijn kleine gestalte hem had geholpen bij het naleven van de eerste opdracht op de appelplaats en in het kamp Auschwitz: niet, nooit, nooit opvallen - een welhaast Bijbelse boosheid in hem los.
Vrijdagnacht is hij gestorven, deze opvallende man, een week nadat hij in groot gezelschap zijn 90steverjaardag gevierd had, waar hij samen met zijn vrouw Chris voor alle aanwezigen nog een stuk van Sibelius heeft gespeeld, op door hemzelf gebouwde violen; en anders dan zijn beulen ooit met hem voorhadden, is hij vredig weggegleden in zijn slaap. Gestorven op de dag dat in de New York Times zijn naam als eerste boven een grote advertentie prijkte: "Survivors and Descendents of Survivors of Nazi Genocide Condemn the Massacre of Palestinians in Gaza".
Een overlever is overleden. Een strijdbare geest, een compromis- maar geweldloze strijder, een Rechtvaardige onder de Mensen.
Jaap Hamburger, voorzitter Een Ander Joods Geluid.
http://www.eajg.nl/node/752
Hans Joachim Meyer, geboren 1924, is overleden. Het simplistische label ‘anti-zionist’ doet de opvattingen van Hajo Meyer geen recht.
Hajo verdroeg op grond van aanleg, opvoeding en persoonlijke evaring niet het kleineren en buitensluiten van anderen. Voor hem had het zionisme lang geleden het karakter van emancipatiebeweging voor joden verloren en zich ontwikkeld tot een ideologie die onderdrukking en uitsluiting juist rechtvaardigt, en die dat in het Midden-Oosten tegenover de Palestijnen daadwerkelijk en steeds extremer in praktijk brengt.
Hij beschouwde het zionisme daarom als het diepste verraad aan het Jodendom, waar hij zich de erfgenaam van voelde: een 19e eeuws verlichte, humanistische en inclusieve bejegening van mens en wereld. De staat Israël, als primaire beheerder, vertolker en uitvoerder van het hedendaags zionisme kon daarom, mild uitgedrukt, geen genade in zijn ogen vinden. Hij had daarbij weinig oog en minder nog geduld, voor de ook in het zionisme aanwezige tragische kant: de welhaast onontkoombare scheefgroei-door-succes van een beweging, die van oorsprong was voortgekomen uit emancipatoire motieven, maar juist door haar welslagen, tegenover derden verkeerde in haar tegendeel. Voor hem was van absolute strekking het woord uit Exodus (Statenvertaling): "Gij zult ook den vreemdeling geen overlast doen, noch hem onderdrukken; want gij zijt [zelf] vreemdelingen geweest in Egypteland."
Hij beschouwde de politiek van de staat Israël tegenover de Palestijnen als het dagelijks met de voeten treden van dit gebod. Dat maakte, zo klein als hij was van postuur, - hij sprak over zichzelf als ‘Hajo met de korte beentjes’, met zelfspot, maar ook met dankbaarheid, want hij meende dat zijn kleine gestalte hem had geholpen bij het naleven van de eerste opdracht op de appelplaats en in het kamp Auschwitz: niet, nooit, nooit opvallen - een welhaast Bijbelse boosheid in hem los.
Vrijdagnacht is hij gestorven, deze opvallende man, een week nadat hij in groot gezelschap zijn 90steverjaardag gevierd had, waar hij samen met zijn vrouw Chris voor alle aanwezigen nog een stuk van Sibelius heeft gespeeld, op door hemzelf gebouwde violen; en anders dan zijn beulen ooit met hem voorhadden, is hij vredig weggegleden in zijn slaap. Gestorven op de dag dat in de New York Times zijn naam als eerste boven een grote advertentie prijkte: "Survivors and Descendents of Survivors of Nazi Genocide Condemn the Massacre of Palestinians in Gaza".
Een overlever is overleden. Een strijdbare geest, een compromis- maar geweldloze strijder, een Rechtvaardige onder de Mensen.
Jaap Hamburger, voorzitter Een Ander Joods Geluid.
http://www.eajg.nl/node/752